
آوای خزر - مصطفی داننده: سعید حجاریان به حسن روحانی پیشنهاد داده است که از سمت خود استعفا دهد. یکی از مهمترین تئورسینهای جریان اصلاحات نوشته است:« روحانی استعفا دهد تا اسفند امسال در ۲ انتخابات همزمان، مجلس و دولتی همسو شکل بگیرد.»
این یادداشت و پیشنهادهایی شبیه به آن حکایت از این معناست که بخشی از جامعه به ویژه اصلاح طلبان از رییس جمهور روحانی ناامید شدهاند. از رییس جمهوری که با شعار امید و تدبیر به قدرت رسید.
حسن روحانی که ید طولایی در سیاست خارجی داشت و تقریبا از ابتدای انقلاب، یک پای دیپلماسی ایران بوده است بعد از خروج آمریکا از برجام در حالت انفعال قرار گرفته است.
او با شور و شعور در سال 92 به سمت مذاکره رفت و با انرژی بالا، تمام تلاش خود را انجام داد تا با کشورهای 1+5 به توافق برسد. توافقی که بالاخره بعد از مذاکرات فشرده حاصل شد.
روحانی با مشخص کردن استراتژی خود، به هدفش که توافق بود رسید. شاید در طول تاریخ ایران او اولین رییس جمهوری بود که با یک شعار مشخص یعنی مذاکره و توافق از مردم رای گرفت و به آن عمل کرد.
حالا اما او به مثابه یک ورشکسته اقتصادی، مانده است با مشکلات پیش رویش چه کند. کسانی که ورشکسته میشوند معمولا دوچار دو وضعیت میشوند. یا همچون افسردگان در گوشهای می نیشینند و منتظر اتفاقات پیش رو هستند یا دست به روی زانوی خود میگذارند تا مشکلات اقتصادیشان را حل کنند حتی اکر سالها طول بکشد.
به نظر میرسد روحانی دست روی زانوی خود نگذاشت و در شوک خروج آمریکا از برجام ماند تا شرایط کشور در وضعیت بحرانی قرار بگیرد.
به راستی روحانی و دولتش هیچ برنامهای برای دوران پسا خروج آمریکا از برجام نداشتند. به خاطر همین است که شاهد بازار لجام گسیختهای هستیم که هرکاری میخواهد انجام میدهد.
حسن روحانی و دستگاه دیپلماسی ایران آنقدر در شوک خروج آمریکا از برجام بود که نتوانست از فرصت و فاصله ایجاد شده میان آمریکا و اروپا استفاده و ماهی خود را صید کند. اروپاییها بخشی از برجام بودند و باید ما کاری میکردیم که آنها به تعهدات خود پایبند میبودند.
سعید حجاریان راست میگوید شرایط جدید ایران، فردی را میخواهد که بتواند خود را با این وضعیت وقف دهد و به این فکر نکند چرا کار به اینجا رسید. شاید بتوان گفت حسن روحانی رییس جمهور دوران مذاکره و صلح بود و حالا به فردی احتیاج داریم که بتواند گلیم ایران را از این آب بیرون بکشد.
انتهای پیام/ 1001